COUP DE GRACE

Nederland zou wel eens een nieuwe blues rock sensatie rijker kunnen zijn in de vorm van Coup de Grace. Tot voor kort was dit gezelschap onder de naam Blues 4 Breakfast te bewonderen, maar vanaf september 2001 veranderde er veel. Er werd besloten om verder te gaan als trio, er kwam een nieuw management en ook een nieuwe naam. Wat echter blijft is de tomeloze inzet en energie van deze band die vergelijkingen doet oproepen met hun grote voorbeelden als The Red Devils en The Hoax.

Met deze bands zijn er zeker raakvlakken en dit uitermate jonge gezelschap - de gitarist is net 17! - voelt zich ook gestreeld als ze met hun voorbeelden vergeleken worden, maar Coup de Grace is toch ook bezig meer en meer een eigen geluid te ontwikkelen. Onder kenners werd er al over deze aanstormende talenten gesproken en hun reputatie van overdonderende live band moet de komende maanden nog meer verspreid worden, door middel van nog meer optredens door heel Nederland.

Way back in 1993, after various different projects, Roger, Marion and T-Man got together and founded a band in Germany called Excuse My Blues, based in Bonn. The band received primarily local recognition but, following a four-month musical trip around the States, which took them from New York to Chicago, New Orleans, Austin. L.A. and San Francisco. Roger and Marion returned via London to Germany to start up a new band with T-Man Tom "The Bomb" Gerke and Rainer "Big Daddy" Wilke, which they decided to call Little Roger & The Houserockers.

Soon the band was gigging not only in their local area, but also throughout Germany. The first CD "Jumpin' The Blues" was recorded in 1996 on Magic Angel Records and got the band wider, national recognition. After a change of bassist, the Italian Andrea Tognoli joined the band and the next CD "No Kiddin'" was recorded in 1999. The international formation and reputation of the band led to performances outside of Germany, including the Amsterdam Festival in March 2000. It was here that the band joined forces with their current booker, Rob Koning of King Bee Music Agency, which meant that Little Roger & The Houserockers were soon playing club and festival gigs throughout The Netherlands.

The most recent addition to the band has been the double bassist Puck Lensing, who has given the band a further dynamic, driving kick. The band continues to play throughout Germany and The Netherlands as they prepare to record their next CD in April 2002 with the famous Jerry Hall, the sound engineer of James Harman, Big Rhythm Combo and many more.

Throughout this time, Little Roger & The Houserockers have always displayed their love for the blues, primarily 40s and 50s blues and boogie. What sets them apart from other retro bands is their dynamic live show, which leaves the audience at both clubs and festivals with tired legs, sore hands and a smile on their face. Watch out for the upcoming CD and try to catch them live – it's worth it!
Hip-wiggling, foot-stomping and down-in-the-alley blues!

"Magic Frankie, die ook wel de 'Gangster of the Blues' wordt genoemd, is al jaren 'top of the bill' in de Nederlandse bluesscene. Met ouderwets vakmanschap, gepaste trots en grote toewijding brengt hij zijn blues ten gehore op zowel blues-, jazz- als poppodia. Met zijn band the Blues Disease behoort hij tot de absolute top van de bluesscene." Magic Frankie ( zang, gitaar, mondharmonica ) ontpopte zich met zijn reguliere begeleidingsband The Blues Disease tot de smaakmaker van menig bekend binnen- en buitenlands festival. Recente voorbeelden hiervan zijn het Internationale Jazzfestival van Praag, het Bluesfestival te Leverkusen (D), het North Sea Jazz Festival en het Rijnmond Jazz Gala.

De 'Gangster of the Blues' mag niemand minder dan B.B.King tot zijn grootste fans rekenen. Tevens baarde Magic Frankie tot ver over onze grenzen opzien door op uitnodiging van B.B.King geruime tijd met de blueslegende te 'jammen'.
Normaal gesproken valt deze grote eer uitsluitend gevestigde namen als Eric Clapton of Buddy Guy ten deel.

Een aantal jaren eerder had B.B.King al de CD 'It's Magic' van Magic Frankie van een zeer prijzende hoestekst voorzien: 'You really play my kind of blues'.
Magic Frankie, die onder anderen Freddie King, Albert Collins, Skip James en Johnny Guitar Watson tot zijn belangrijkste inspiratiebronnen rekent, hanteert voor zijn gepassioneerde muziek de traditionele Chicago-blues als uitgangspunt. In de loop der jaren is hij er echter in geslaagd een zeer eigen bluessound te crëeren, waarin hij zijn grote gevoel voor traditie op treffende wijze weet te koppelen aan een modern geluid. Op de bühne presenteert Magic Frankie zich niet alleen als een zeer gedreven muzikant met veel gevoel voor stijl en timing, maar ook als een geboren performer. Hij verliest daarbij bovendien het visuele aspect niet uit het oog. Zo gaat hij steevast gekleed in een gangster-outfit die Al Capone niet zou hebben misstaan. Magic Frankie is wat dat betreft in alle opzichten een absolute blikvanger. Zijn in 1996 akoestisch opgenomen cd 'Hearts In Sorrow' (met Kaz Lux) en de cd van Magic Frankie & The Blues Disease 'Lucky' (uit 1997, met als gastmuzikanten oa. Lois Lane en Thijs van Leer) ontvingen wederom zeer lovende kritieken.

De band blijft onbetwist in de top van de Nederlandse bluesscene!
De nieuwste cd 'Live Behind Bars' werd opgenomen tijdens een uitgebreide Nederlandse gevangenistoernee.

Na veel omzwervingen van de bandleden onderling op podia, door heel Europa, van bluesfestivals en in voorprogramma's van namen als BB King, Luther Allison, The Paladins, e.a. heeft het lot hen uiteindelijk bijeengebracht in deze formatie. Door de ruime speelervaring op het podium weten zij dus wat het publiek wil. Voeg hier hun eigenzinnigheid en 'rock 'n roll' gevoel aan toe en BUGABOO TANG.
De traditionele bezetting van gitaren, contrabas en drums doet al vermoeden dat het hier niet om zomaar blues gaat. Zij omschrijven hun muziek zelf als 'jump-blues', een mix van 'smerige' blues en 'smeuïge' swing.
Wie Bugaboo Tang eenmaal aan het werk heeft gezien weet wat hier bedoeld wordt.
De messcherpe constant in 'duel' zijnde sologitaren van Roger en John, het 'soul'volle
stemgeluid, eveneens van Roger, de drijvende slappin' contrabas van Jaakko en het
retestrakke drumwerk van Jeroen maken Bugaboo Tang tot een geoliede niet te stoppen bluesmachine die met donderend geraas over het podium dendert.

Inspiratie putten zij uit namen als: Duke Robillard, The Paladins, Monti Amundson, Danny Gatton, The Rockin' Highliners, Kim Wilson, Junior Watson, enz. Dit zijn echter slechts Referentiepunten, want wat Bugaboo Tang wil is een eigen stijl creëren, die ook te horen zal zijn op de CD waar op dit moment aan gewerkt wordt.